esperando 4

ging voor een het drinken avond en, daar wat een grote verrassing, zij uit was. enkel zo mooi zoals de laatste tijd die ik, negen jaar hier heb gezien geleden. ik erkende haar wegens haar haar, dat onveranderd schijnt. en zij keek de zelfde manier: alleen, lichtjes droevig, diep.

ik denk ik enige ben wie haar deze manier bekijkt. vandaag heb ik gehoord zij opnieuw enig is. duidelijk heb ik geen kans, en ik heb zelfs geen redenen te proberen. maar de schoonheid houdt kwetsend. terug naar die avond, gebeurde niets. zij erkende me waarschijnlijk, maar bleef het zelfde.

ik kon haar voor het doen van absoluut niets zelfs danken. omdat het is precies wat zij tegenwoordig aan me bedoelt.